rekwizytor (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛkfʲiˈzɨtɔr], AS: [rekfʹizytor], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) teatr. film. osoba odpowiedzialna za rekwizyty, opiekująca się, dysponująca nimi; zob. też rekwizytor w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rekwizytor rekwizytorzy dopełniacz rekwizytora rekwizytorów celownik rekwizytorowi rekwizytorom biernik rekwizytora rekwizytorów narzędnik rekwizytorem rekwizytorami miejscownik rekwizytorze rekwizytorach wołacz rekwizytorze rekwizytorzy - przykłady:
- (1.1) Do zadań rekwizytora w szczególności należy: obsługa prób i przedstawień – przygotowanie rekwizytów przed próbą lub przedstawieniem. (z Internetu)
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. rekwizyt m, rekwizytornia ż
- forma żeńska rekwizytorka ż
- przym. rekwizytowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) property man
- bułgarski: (1.1) реквизитор m
- francuski: (1.1) accessoiriste m
- rosyjski: (1.1) бутафор m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.