posłaniec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pɔˈswãɲɛʦ̑], AS: [posu̯ãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) książk. albo podn. osoba posłana przez kogoś w celu przekazania wiadomości albo wykonania jakiejś misji
- (1.2) urz. pracownik, który ma powierzony obowiązek doręczania dokumentów i przesyłek
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik posłaniec posłańcy dopełniacz posłańca posłańców celownik posłańcowi posłańcom biernik posłańca posłańców narzędnik posłańcem posłańcami miejscownik posłańcu posłańcach wołacz posłańcze / posłańcu posłańcy - przykłady:
- (1.1) Hermes był posłańcem bogów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wysłannik, poseł
- (1.2) kurier; przest. umyślny
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) doręczyciel
- hiponimy:
- (1.2) goniec
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. poseł m, posłanka ż, poselstwo n, posłannictwo n, posyłka ż, posyłanie n, posłanie n
- czas. posyłać ndk., posłać dk.
- przym. poselski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) messenger
- arabski: (1.1) مرسال
- białoruski: (1.1) пасланец m
- duński: (1.2) bud n
- esperanto: (1.1) sendito; (1.2) mesaĝisto
- hebrajski: (1.1) שליח (śalíah) m
- hiszpański: (1.1) emisario m, heraldo m, mensajero m; (1.2) mensajero m, recadero m
- łaciński: (1.1) nuntius m
- niemiecki: (1.1) Bote
- nowogrecki: (1.1) αγγελιοφόρος m; (1.2) κλητήρας m
- rosyjski: (1.1) посла́нец m, посла́нник m; (1.2) курье́р m
- tuvalu: (1.1) faifekau, ˈkavefekau
- wilamowski: (1.1) bȫta m, böta m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.