osadnictwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) archeol. całokształt działalności grup ludzkich wywołujący zmiany w środowisku geograficznym; zob. też osadnictwo w Wikipedii
- (1.2) zespół osiedli ludzkich
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik osadnictwo osadnictwa dopełniacz osadnictwa osadnictw celownik osadnictwu osadnictwom biernik osadnictwo osadnictwa narzędnik osadnictwem osadnictwami miejscownik osadnictwie osadnictwach wołacz osadnictwo osadnictwa - przykłady:
- (1.1) Zmiany te zachodziły w gospodarce, osadnictwie, kulturze materialnej, jak i przede wszystkim w obrządku pogrzebowym[1].
- (1.1) Pierwsze ślady osadnictwa na wzgórzu pochodzą z okresu neolitu[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) archeologia / geografia / historia osadnictwa • osadnictwo miejskie / wiejskie / wojskowe
- synonimy:
- (1.1) kolonizowanie, osadzanie, zasiedlanie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. osadnik mos/mrz
- czas. osadnikować ndk.
- przym. osadniczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. osadnik + -stwo
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bryt. colonisation, amer. colonization
- włoski: (1.1) colonizzazione ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.