obrączka (język polski)

obrączki (1.3)

obrączki (1.5)

obrączka (1.4)

wymowa:

IPA: [ɔbˈrɔ̃n͇ʧ̑ka], AS: [obrõṇčka], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ą 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: obręcz

(1.2) jubil. ozdoba najczęściej wykonana ze szlachetnego metalu w formie kółka bez oczka noszona na palcu

(1.3) jubil. zob. obrączka ślubna^[1]; zob. też obrączka ślubna w Wikipedii

(1.4) ornit. opaska z napisem, zakładana na nogę ptakom w celu prowadzenia obserwacji^[1]

(1.5) techn. kółko używane do wzmacniania lub łączenia czegoś^[1]

(1.6) koliste obramowanie wokół czegoś^[1]

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	obrączka	obrączki
dopełniacz	obrączki	obrączek
celownik	obrączce	obrączkom
biernik	obrączkę	obrączki
narzędnik	obrączką	obrączkami
miejscownik	obrączce	obrączkach
wołacz	obrączko	obrączki

przykłady:

(1.3) Obrączka po tylu latach z trudem schodzi z palca i zostawiła odcisk, który wskazuje moje miejsce na ziemi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) biżuteria, ozdoba

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. obręcz ż, obrączkowanie n, obrączkowiec m

czas. obrączkować ndk., zaobrączkować dk.

przym. obręczowy, obrączkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.2) por. pierścień • pierścionek • sygnet

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) ring; (1.3) wedding ring
• esperanto: (1.1) ringo; (1.3) edziĝa ringo
• kaszubski: (1.2) piestrzéń m; (1.3) piestrzéń slëbny m
• maltański: (1.3) ċurkett taż-żwieġ m
• niemiecki: (1.2) Ring m; (1.3) Ehering m, Trauring m
• rosyjski: (1.1) колечко n; (1.2) кольцо n; (1.3) обручальное кольцо n
• ukraiński: (1.1) перстень m; (1.3) обручка ż
• wilamowski: (1.1) rafa m; (1.3) fyngiela

źródła: