medytacja (język polski)

medytacja (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌmɛdɨˈtaʦ̑ʲja], AS: [medytacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pogrążanie się w myślach

(1.2) w hinduizmie, buddyzmie i dżinizmie: praktyki mające na celu samopoznanie, samodoskonalenie; zob. też medytacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	medytacja	medytacje
dopełniacz	medytacji	medytacji / przest. medytacyj[1]
celownik	medytacji	medytacjom
biernik	medytację	medytacje
narzędnik	medytacją	medytacjami
miejscownik	medytacji	medytacjach
wołacz	medytacjo	medytacje

przykłady:

(1.2) Sikhizm (…), będący interesującą syntezą hinduizmu i islamu, również popiera prawa zwierząt i wegetarianizm. Guru Nanak uważał jedzenie mięsa za coś niewłaściwego, szczególnie dla tych, którzy podejmują medytację^[2].

(1.2) Medytacja zazen polega na skupieniu i uważności bez osądzania, tworzenia konstrukcji myślowych, ale też bez walki z przypadkowo powstającymi myślami.

składnia:

kolokacje:

(1) praktykować / uprawiać medytację

synonimy:

(1.1) kontemplacja

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. medytowanie n

czas. medytować ndk.

przym. medytacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. meditatio

uwagi:

zob. też medytacja w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) meditation
• bułgarski: (1.1) медитация ż; (1.2) медитация ż
• francuski: (1.1) méditation ż; (1.2) méditation ż
• gudźarati: (1.1) ચિંતન n (cintana); (1.2) ચિંતન n (cintana)
• kataloński: (1.1) meditació ż; (1.2) meditació ż
• pali: (1.1) jhāna n; (1.2) jhāna n
• sanskryt: (1.1) ध्यान
• tybetański: (1.1) བསམ་གཏན, སྒོམ; (1.2) བསམ་གཏན, སྒོམ

źródła: