praktyka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpraktɨka], AS: [praktyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) świadoma i celowa działalność ludzka[1]
- (1.2) okres szkolenia lub nabywania wprawy w jakimś zawodzie[1]
- (1.3) doświadczenie zdobyte dzięki działalności ludzkiej[1]
- (1.4) wykonywanie zawodu[1]
- (1.5) st.pol. wróżba
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. i B. lp od: praktyk
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik praktyka praktyki dopełniacz praktyki praktyk celownik praktyce praktykom biernik praktykę praktyki narzędnik praktyką praktykami miejscownik praktyce praktykach wołacz praktyko praktyki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) nieuczciwa praktyka
- (1.4) praktyka lekarska
- synonimy:
- (1.2) ćwiczenie[2]
- (1.3) biegłość, doświadczenie, rutyna, wprawa[2]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. praktykowanie n, praktyczność ż, praktykant, praktykantka, praxis
- przym. praktyczny
- przysł. praktycznie
- czas. praktykować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. pratique < łac. < gr. πράξη
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) practice; (1.2) practice, u rzemieślnika: apprenticeship; (1.3) practice; (1.4) practice
- arabski: (1.1) ممارسة ż
- esperanto: (1.1) praktikado, praktiko; (1.4) praktikado, praktiko
- francuski: (1.1) pratique ż
- gudźarati: (1.1) અભ્યાસ m (abhyāsa)
- hindi: (1.1) अभ्यास
- rosyjski: (1.1) практика ż
- sanskryt: (1.1) अभ्याश m, अभ्यास
- szwedzki: praktik
- ukraiński: (1.1) практика ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.