praktyczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tych, którzy są praktyczni, życiowi i zaradni

(1.2) cecha tego, co praktyczne i użyteczne

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	praktyczność	praktyczności
dopełniacz	praktyczności	praktyczności
celownik	praktyczności	praktycznościom
biernik	praktyczność	praktyczności
narzędnik	praktycznością	praktycznościami
miejscownik	praktyczności	praktycznościach
wołacz	praktyczności	praktyczności

przykłady:

składnia:

(1.1) praktyczność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zaradność

(1.2) użyteczność

antonimy:

(1.1-2) niepraktyczność

hiperonimy:

(1.1-2) cecha, zaleta

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. praxis n, praktyka ż, praktyk m, praktycyzm m, praktycysta m, praktycystka ż, praktykant m, praktykantka ż, praktykowanie n

czas. praktykować

przym. praktyczny, praktycystyczny

przysł. praktycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. praktyczny + -ość

uwagi:

Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego^[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego^[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) практычнасць ż; (1.2) практычнасць ż
• rosyjski: (1.1) практичность ż; (1.2) практичность ż
• słoweński: (1.1) praktičnost ż; (1.2) praktičnost ż
• ukraiński: (1.1) практичність ż; (1.2) практичність ż

źródła: