użyteczność (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌuʒɨˈtɛʧ̑nɔɕʨ̑], AS: [užytečność], zjawiska fonetyczne: akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha czegoś, co przynosi pożytek, zaspokaja czyjeś potrzeby

(1.2) inform. miara wydajności, efektywności i satysfakcji użytkownika w odniesieniu do interaktywnych urządzeń, aplikacji oraz stron internetowych; zob. też Użyteczność (informatyka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	użyteczność	użyteczności
dopełniacz	użyteczności	użyteczności
celownik	użyteczności	użytecznościom
biernik	użyteczność	użyteczności
narzędnik	użytecznością	użytecznościami
miejscownik	użyteczności	użytecznościach
wołacz	użyteczności	użyteczności

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) budynek użyteczności publicznej • stowarzyszenie wyższej użyteczności

synonimy:

(1.1) pożyteczność, przydatność, zdatność

antonimy:

(1.1) bezużyteczność, zbędność

hiperonimy:

(1.1) funkcjonalność

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. użytek m, użytkowość ż, użytkownik m, użytkowniczka ż, użytkowanie n, używanie n, użycie n

czas. używać ndk., użyć dk., użytkować ndk.

przym. użyteczny, użytkowy

przysł. użytecznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) usefulness; (1.2) usefulness
• arabski: (1.1) نفع
• białoruski: (1.1) карыснасць ż
• hiszpański: (1.1) utilidad ż; (1.2) usabilidad ż
• kazachski: (1.1) пайдалылық, тиімділік
• marathi: (1.1) उपयोग m
• nowogrecki: (1.1) χρησιμότητα ż; (1.2) ευχρηστία ż
• rosyjski: (1.1) полезность ż

źródła: