przydatność (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pʃɨˈdatnɔɕʨ̑], AS: [pšydatność], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) posiadanie zastosowania; cecha czegoś, co jest przydatne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik przydatność dopełniacz przydatności celownik przydatności biernik przydatność narzędnik przydatnością miejscownik przydatności wołacz przydatności - przykłady:
- (1.1) Przydatność jest jedną z podstawowych cech sprzętu.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) użyteczność
- antonimy:
- (1.1) zbędność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. przydawać się (przydać się)
- przym. przydatny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) usefulness, helpfulness, aptitude
- arabski: (1.1) نفع
- białoruski: (1.1) прыдатнасць ż, прыгоднасць ż, годнасць ż
- hiszpański: (1.1) utilidad ż
- interlingua: (1.1) applicabilitate
- kataloński: (1.1) conveniència ż
- niemiecki: (1.1) Brauchbarkeit ż, Nützlichkeit ż, Eignung ż
- nowogrecki: (1.1) χρησιμότητα ż, ωφελιμότητα ż
- szwedzki: (1.1) användbarhet w
- ukraiński: (1.1) придатність ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.