biegłość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbʲjɛɡwɔɕʨ̑], AS: [bʹi ̯egu̯ość], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) doświadczenie w robieniu czegoś; nabyta wiedza umożliwiająca posiadanie praktycznej zdolności
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik biegłość dopełniacz biegłości celownik biegłości biernik biegłość narzędnik biegłością miejscownik biegłości wołacz biegłości - przykłady:
- (1.1) Dzięki temu kursowi nabyłem biegłości w pisaniu programów.
- (1.1) Tylko ćwiczenie pozwala nabrać biegłości.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) umiejętność, sprawność, zdolność, wprawa
- antonimy:
- (1.1) niezdolność, niedołęstwo
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz./przym. biegły
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) skill
- białoruski: (1.1) бегласць ż
- jidysz: (1.1) קענטעניש n (kentenisz)
- rosyjski: (1.1) навык m
- szwedzki: (1.1) kunnighet w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.