rutyna (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ruˈtɨ̃na], AS: [rutỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) biochem. flawonoid pochodzenia roślinnego; zob. też rutyna w Wikipedii
- (1.2) postępowanie według utartych szablonów
- (1.3) monotonia, nuda, brak zmian
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) rutozyd
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.2) rzecz. rutyniarstwo n, rutyniarz m
- (1.2) przym. rutynowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- franc. routine
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) rutin, rutoside, sophorin
- arabski: (1.2) روتين
- duński: (1.2) rutine w
- esperanto: (1.1) rutino, rutozido, soforino; (1.2) rutino
- francuski: (1.1) rutoside, rutine, sophorine; (1.2) train-train
- hindi: (1.1) दिनचर्या dincaryā ż
- japoński: (1.1) ルチン
- jidysz: (1.2) רוטין ż (rutin)
- nowogrecki: (1.2) ρουτίνα ż; (1.3) ρουτίνα ż
- szwedzki: (1.2) rutin w, vanetänkande n, stereotypi w, slentrian w
- ukraiński: (1.1) рутина ż
- węgierski: (1.1) rutin
- włoski: (1.1) rutina ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.