lubić (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈlubʲiʨ̑], AS: [lubʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. polubić)

(1.1) darzyć kogoś lub coś pozytywnym uczuciem

odmiana:

(1.1) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		lubić
czas teraźniejszy		lubię	lubisz	lubi	lubimy	lubicie	lubią
czas przeszły	m	lubiłem	lubiłeś	lubił	lubiliśmy	lubiliście	lubili
	ż	lubiłam	lubiłaś	lubiła	lubiłyśmy	lubiłyście	lubiły
	n	lubiłom	lubiłoś	lubiło
tryb rozkazujący		niech lubię	lub	niech lubi	lubmy	lubcie	niech lubią
pozostałe formy czas przyszły m będę lubił, będę lubić będziesz lubił, będziesz lubić będzie lubił, będzie lubić będziemy lubili, będziemy lubić będziecie lubili, będziecie lubić będą lubili, będą lubić ż będę lubiła, będę lubić będziesz lubiła, będziesz lubić będzie lubiła, będzie lubić będziemy lubiły, będziemy lubić będziecie lubiły, będziecie lubić będą lubiły, będą lubić n będę lubiło, będę lubić będziesz lubiło, będziesz lubić będzie lubiło, będzie lubić czas zaprzeszły m lubiłem był lubiłeś był lubił był lubiliśmy byli lubiliście byli lubili byli ż lubiłam była lubiłaś była lubiła była lubiłyśmy były lubiłyście były lubiły były n lubiłom było lubiłoś było lubiło było forma bezosobowa czasu przeszłego lubiano[1] tryb przypuszczający m lubiłbym, byłbym lubił lubiłbyś, byłbyś lubił lubiłby, byłby lubił lubilibyśmy, bylibyśmy lubili lubilibyście, bylibyście lubili lubiliby, byliby lubili ż lubiłabym, byłabym lubiła lubiłabyś, byłabyś lubiła lubiłaby, byłaby lubiła lubiłybyśmy, byłybyśmy lubiły lubiłybyście, byłybyście lubiły lubiłyby, byłyby lubiły n lubiłobym, byłobym lubiło lubiłobyś, byłobyś lubiło lubiłoby, byłoby lubiło imiesłów przymiotnikowy czynny m lubiący, nielubiący ż lubiąca, nielubiąca lubiące, nielubiące n lubiące, nielubiące imiesłów przymiotnikowy bierny m lubiany, nielubiany lubiani, nielubiani ż lubiana, nielubiana lubiane, nielubiane n lubiane, nielubiane imiesłów przysłówkowy współczesny lubiąc, nie lubiąc rzeczownik odczasownikowy lubienie, nielubienie

przykłady:

(1.1) Jaś lubi Małgosię.

(1.1) Ona w młodości bardzo lubiła tańczyć.

składnia:

(1.1) lubić + B. • nie lubić + D. • lubić + bezokolicznik

kolokacje:

(1.1) lubić kolegę / czekoladę / pływać / spacerować / …

synonimy:

(1.1) adorować, kochać, miłować, wielbić

antonimy:

(1.1) nienawidzić

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. luba ż, lubienie n, polubienie n, luby m, ulubieniec m, oblubienica ż

czas. lubować się, polubić, znielubić

przym. luby, ulubiony

ims. lubiany

tem. słow. -lubny

związki frazeologiczne:

lubić jak psy dziada w ciasnej ulicy

etymologia:

prasł. < praindoeur.

por. ros. любовь, ang. love, niem. Liebe

uwagi:

Spotykana forma lubieć jest niepoprawna^[2].

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) like, care for, be fond of, fancy
• arabski: (1.1) حب, أحب, ود
• chiński standardowy: (1.1) 喜欢 (xǐhuan), 爱好 (àihào)
• czeski: (1.1) mít rád
• dolnołużycki: (1.1) rad měś/byś/itd., lubowaś
• duński: (1.1) kunne lide
• esperanto: (1.1) ŝati
• fiński: (1.1) slang. digata
• francuski: (1.1) aimer
• hiszpański: (1.1) gustar
• interlingua: (1.1) affectionar
• japoński: (1.1) 好く(すく)
• jidysz: (1.1) ליב האָבן (lib hobn)
• kataloński: (1.1) agradar
• łaciński: (1.1) diligo, amo
• łotewski: (1.1) patikt
• niderlandzki: (1.1) mogen, lusten, leuk vinden
• niemiecki: (1.1) mögen, gern / lieb haben, lubić coś robić gern schwimmen/wandern/itd.
• norweski (bokmål): (1.1) like
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1) , nie lubić: , bardzo nie lubić:
• rosyjski: (1.1) нравиться, любить
• slovio: (1.1) lubit (лубит)
• suahili: (1.1) penda
• szwedzki: (1.1) tycka om, gilla
• ukraiński: (1.1) любити
• węgierski: (1.1) kedvel
• włoski: (1.1) piacere, amare

źródła: