luby (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈlubɨ], AS: [luby]
-
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) książk. ukochany
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik luby luba lube lubi lube dopełniacz lubego lubej lubego lubych celownik lubemu lubej lubemu lubym biernik lubego luby lubą lube lubych lube narzędnik lubym lubą lubym lubymi miejscownik lubym lubej lubym lubych wołacz luby luba lube lubi lube - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik luby lubi dopełniacz lubego lubych celownik lubemu lubym biernik lubego lubych narzędnik lubym lubymi miejscownik lubym lubych wołacz luby lubi depr. M. i W. lm: (te) lube[1] - przykłady:
- (2.1) Serce ciężkie dźwigałam, Luby, czasu tyle, / Z roku na rok, nim twoje ujrzałam oblicze[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) luba Klarciu • luby Macieju • luby cel
- (2.1) zdjęcie lubego
- synonimy:
- (1.1) ukochany
- (2.1) ukochany
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lubość ż
- forma żeńska luba ż
- czas. lubić ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *l'ubъ
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukochany
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ukochany
- źródła:
- ↑
Hasło „luby” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Elizabeth Barrett Browning, XXV (tłum. Zofia Reutt-Witkowska, wyd. 1924)
luby (język górnołużycki)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) drogi
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.