lokum (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈlɔkũm], AS: [lokũm], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) mieszkanie, miejsce[1]
- odmiana:
- (1.1) zwykle nieodm.[1]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lokum lokum / loka dopełniacz lokum lokum / loków celownik lokum lokum / lokom biernik lokum lokum / loka narzędnik lokum lokum / lokami miejscownik lokum lokum / lokach wołacz lokum lokum / loka - przykłady:
- (1.1) Mamy z Halinką nareszcie własne lokum.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) mieć / tęsknić za własnym lokum
- synonimy:
- (1.1) mieszkanie, kąt
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lokalizacja ż, alokacja ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. locum
- uwagi:
- (1.1) inna pisownia locum
- tłumaczenia:
- źródła:
lokum (język duński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) slang. kibel, sracz
- odmiana:
- (1.1) et lokum, lokummet, lokummer, lokummerne
- przykłady:
- (1.1) Om vinteren frøs vandet i lokummet til is. → Zimą woda w kiblu zamarzała (na lód).
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- lokummet brænder
- etymologia:
- łac. locum
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.