sracz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [sraʧ̑], AS: [srač]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) grub. ubikacja
- (1.2) grub. sedes
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sracz sracze dopełniacz sracza sraczy celownik sraczowi sraczom biernik sracz sracze narzędnik sraczem sraczami miejscownik sraczu sraczach wołacz sraczu sracze - przykłady:
- (1.1) Zastanawiam się, czy w tym „mieście” nie ma ciekawszych tematów dla prasy od kilku skradzionych klamek w sraczu starostwa[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) srocz, kibel, klop
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sranie n, sraka ż, sraczka ż, wysranie n
- zdrobn. sraczyk m
- czas. srać ndk., wysrać dk.
- przym. sraczkowaty, sraczowy, sraki
- przysł. srak
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) cagadero m
- nowogrecki: (1.1) χαλές m
- źródła:
- ↑ z Internetu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.