sraczka (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈsraʧ̑ka], AS: [sračka] ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. wulg. biegunka, rozwolnienie[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) On ma chyba sraczkę, bo od godziny siedzi w kiblu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mieć sraczkę • mieć atak sraczki
synonimy:
(1.1) rozwolnienie, biegunka
antonimy:
(1.1) zatwardzenie
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sracz mrz
zgrub. sraka ż
czas. srać, obesrać
przym. sraczkowaty, sraki, sraczkowy
przysł. srak
związki frazeologiczne:
biegać jak ze sraczką • jak nie urok, to sraczka
etymologia:
pol. srać + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) shits
  • chorwacki: (1.1) sraćka ż
  • czeski: (1.1) sračka ż
  • duński: (1.1) tyndskid w, møllebæ w
  • francuski: (1.1) foire ż, chiasse ż
  • hiszpański: (1.1) cagalera ż
  • japoński: (1.1) 下痢(げり)
  • jidysz: (1.1) דורכפֿאַל m (durchfal)
  • kaszubski: (1.1) sraczka ż, drzistówka ż
  • niemiecki: (1.1) Dünnpfiff m
  • norweski (bokmål): (1.1) spraybæsj m
  • nowogrecki: (1.1) τσίρλα ż
  • ukraiński: (1.1) срачка ż
  • węgierski: (1.1) fos
  • włoski: (1.1) cacarella ż
źródła:
  1. ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 290.

sraczka (język kaszubski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. sraczka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) drzistówka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. srela m/ż, srôcz m
czas. srac ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.