krzykliwy (język polski)

wymowa:
IPA: [kʃɨkˈlʲivɨ], AS: [kšyklʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) o człowieku skłonny do krzyku, do krzyczenia
(1.2) o zwierzęciu wydający donośne odgłosy
(1.3) o kolorze, barwie, ozdobie jaskrawy, zwracający uwagę swoją jaskrawością
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.3) Ilekroć na przykład wchodziła do pokoju sypialnego, zawsze już na samym progu odpychał krzykliwy luksus ogromnego tapczanu, szerokiej szafy, miękkich foteli i kutego żyrandola[1].
składnia:
kolokacje:
(1.2) łabędź krzykliwyorlik krzykliwy • żaba krzykliwa
synonimy:
(1.1) wrzaskliwy, jazgotliwy
(1.3) agresywny, jaskrawy, ostry, soczysty, intensywny, wściekły, papuzi, zjadliwy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krzyk m, krzykliwość ż, krzykacz m, krzyczenie n
czas. krzyczeć ndk., krzyknąć dk.
przysł. krzykliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Andrzejewski, Popiół i diament, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.