korektor (język polski)

korektor (2.1)
korektor (2.2) graficzny
korektor (2.3)
wymowa:
IPA: [kɔˈrɛktɔr], AS: [korektor]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba sprawdzająca i poprawiająca tekst pod kątem redakcyjnym przed oddaniem go do druku; zob. też korekta tekstu w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) przyrząd piśmienniczy służący do zamalowywania błędów na kartce papieru; zob. też korektor (przyrząd piśmienniczy) w Wikipedii
(2.2) techn. urządzenie poprawiające usterki, np. zniekształcenia dźwięku; zob. też korektor (akustyka) w Wikipedii
(2.3) kosmet. kosmetyk przeznaczony do ukrywania wad skóry; zob. też korektor (kosmetyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
(2.1-3)
przykłady:
(1.1) Obecnie wydawnictwa zatrudniają coraz mniej korektorów.
(2.1) Czy ktoś w klasie ma pożyczyć korektor?
(2.2) Mam do sprzedania korektor akustyczny po niskiej cenie.
(2.3) Na małe sińce wystarczy użycie korektora o ton jaśniejszego od podkładu.[2]
składnia:
kolokacje:
(2.3) korektor akustyczny / graficzny
synonimy:
(2.2) equalizer[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. korektornia ż, korekta ż, korektura ż
forma żeńska korektorka ż
czas. korygować ndk., korektorować ndk.
przym. korektorski, korektowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. corrector → poprawiacz[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „korektor” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Agnieszka Lach: Korektory, kobieta.wieszjak.pl, 26 sierpnia 2010 r.
  3. Katarzyna Malinowska, „Blogaskowy fejm”, czyli o języku blogerów modowych, w: Socjolekt, idiolekt, idiostyl. Historia i współczesność pod red. Urszuli Sokólskiej, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2017, s. 175.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.