kobierzec (język polski)
kobierzec (1.1)
kobierzec (1.2) kwiatów
- wymowa:
- , IPA: [kɔˈbʲjɛʒɛʦ̑], AS: [kobʹi ̯ežec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) wzorzysty dywan, szczególnie pochodzenia wschodniego; zob. też kobierzec w Wikipedii
- (1.2) książk. przen. coś ułożonego na podłodze lub gruncie na kształt kobierca (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kobierzec kobierce dopełniacz kobierca kobierców celownik kobiercowi kobiercom biernik kobierzec kobierce narzędnik kobiercem kobiercami miejscownik kobiercu kobiercach wołacz kobiercu kobierce - przykłady:
- (1.1) To wówczas znalazły się w Polsce wspaniałe końskie rzędy, kobierce, dywany, różnego rodzaju uzbrojenie ochronne, łuki z sajdakami, broń palna i sieczna - w tym również tureckie i perskie szable[1].
- (1.2) Mieszkańcy dzielnicy przygotowują kwiatowy kobierzec, po którym przejdzie procesja.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) perski kobierzec • barwny / miękki / olbrzymi / tkany / wschodni kobierzec
- (1.2) kwiatowy / kwietny / trawiasty / zielony kobierzec
- synonimy:
- (1.1) dywan
- (1.2) dywan
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- stanąć na ślubnym kobiercu • jeśliś pan, siadaj na kobiercu
- etymologia:
- prawdopodobne zapożyczenie z języków tureckich
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Korpus Języka Polskiego PWN: Włodzimierz Kwaśniewicz, Dzieje szabli polskiej.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.