klaps (język polski)
_-_Clapp_Favorite.jpg.webp)
klaps (1.2)
klaps (2.1)
- wymowa:
- IPA: [klaps], AS: [klaps]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (2.1) film. urządzenie wykorzystywane między ujęciami; zob. też klaps w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klaps klapsy dopełniacz klapsa klapsów celownik klapsowi klapsom biernik klapsa klapsy narzędnik klapsem klapsami miejscownik klapsie klapsach wołacz klapsie klapsy - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik klaps klapsy dopełniacz klapsa klapsów celownik klapsowi klapsom biernik klaps klapsy narzędnik klapsem klapsami miejscownik klapsie klapsach wołacz klapsie klapsy - przykłady:
- (1.1) Za przepierzeniem żołnierze z eskorty grali w „salonowca” i na wystawione zady spadały raz za razem mlaszczące i rzetelne klapsy[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) lekki / mocny klaps • wymierzyć / dać / dostać klapsa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) kara
- (1.2) owoc
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1) rzecz. klapek m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) niem. Klaps[2]
- (2.1) ang. clappers < clap → ‘trzaskać, klaskać’[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) spank, spanking; (2.1) clapperboard
- baskijski: (1.1) ipurdiko; (2.1) klaketa
- francuski: (1.1) fessée ż
- hiszpański: (1.1) azote m; (2.1) claqueta ż
- źródła:
- ↑ Jaroslav Hašek, Przygody dobrego wojaka Szwejka, przeł. Paweł Hulka-Laskowski.
- ↑
Hasło „klaps” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. - ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
klaps (język wilamowski)
klaps (1.1)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ręka[1]
- odmiana:
- (1.1) lp klaps; lm klapsa
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- por. niem. Hand
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Części ciała
- źródła:
- ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 229.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.