kandelabr (język polski)
kandelabr (1.1)
kandelabr (1.2)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) stojący kilkuramienny świecznik; zob. też kandelabr w Wikipedii
- (1.2) kilkuramienna latarnia uliczna
- (1.3) przen. coś o kształcie kandelabru (1.1)
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kandelabr kandelabry dopełniacz kandelabru / kandelabra[1] kandelabrów celownik kandelabrowi kandelabrom biernik kandelabr kandelabry narzędnik kandelabrem kandelabrami miejscownik kandelabrze kandelabrach wołacz kandelabrze kandelabry - przykłady:
- (1.1) Wyrwał służącemu z rąk kandelabr i ująwszy samego za kark, wyprowadził do garderoby[2].
- (1.1) Czy menora jest typem kandelabru?
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) świecznik
- (1.2) latarnia
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kandelabrowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. candelabrum, franc. candélabre[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) канделабър m
- duński: (1.1) kandelaber w
- esperanto: (1.1) kandelabro
- niemiecki: (1.1) Kandelaber m
- rumuński: (1.1) sfeșnic n
- włoski: (1.1) candelabro m
- źródła:
- ↑
Hasło „kandelabr” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online. - ↑ Bolesław Prus, Emancypantki
- ↑ Hasło „kandelabr” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.