hipokryta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxʲipɔˈkrɨta], AS: [χʹipokryta], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba dwulicowa, obłudna, nieszczera, fałszywa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hipokryta	hipokryci
dopełniacz	hipokryty	hipokrytów
celownik	hipokrycie	hipokrytom
biernik	hipokrytę	hipokrytów
narzędnik	hipokrytą	hipokrytami
miejscownik	hipokrycie	hipokrytach
wołacz	hipokryto	hipokryci

przykłady:

(1.1) (…) słowo „monafeq” znaczy dosłownie „hipokryta; dwulicowiec; ktoś, kto z pozoru wspiera kogoś bądź jakieś stanowisko, podczas gdy w istocie jest mu wrogi” (…)^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) być hipokrytą

synonimy:

(1.1) dwulicowiec, obłudnik, farbowany lis, faryzeusz, jezuita, tartuffe; pot. fałszywiec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) bigot, niewiniątko, skromniś, wilk w owczej skórze / wilk w jagnięcej skórze

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hipokryzja ż

forma żeńska hipokrytka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. hypocrite < łac. hypocrita < gr. ὑποκριτής (hupokritḗs)^[2]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hypocrite
• arabski: (1.1) مداهن m, منافق m
• białoruski: (1.1) крывадушнік m
• francuski: (1.1) hypocrite
• hiszpański: (1.1) hipócrita m/ż
• jidysz: (1.1) צבֿועק m (cwu(j)ak), (religijny) שמים־פּנימל n (szomaim-peneml)
• maltański: (1.1) faċċol
• niemiecki: (1.1) Hypokrit m
• rosyjski: (1.1) лицемер m
• szwedzki: (1.1) hycklare
• ukraiński: (1.1) лицемір m
• węgierski: (1.1) álszent
• włoski: (1.1) ipocrita m

źródła: