gędźba (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈɡɛ̃ɲʥ̑ba], AS: [gẽńʒ́ba], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) st.pol.[1] dziś poet.[2] muzyka, gra na instrumencie; zob. też gędźba w Encyklopedii staropolskiej
- (1.2) st.pol.[1] muz. zob. gęśle
- (1.3) daw. rzad.[2] grajkowie, muzykanci
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gędźba gędźby dopełniacz gędźby gędźb celownik gędźbie gędźbom biernik gędźbę gędźby narzędnik gędźbą gędźbami miejscownik gędźbie gędźbach wołacz gędźbo gędźby - przykłady:
- (1.1) Cmentarz jakby się napełniał cieniami… tłumem widm… gąszczem mrocznych zarysów… gędźbą rozjęczonych a cichych głosów… […] [3]
- (1.3) A że w izbie miejsca wkrótce nie stało, chłopcy i dziewczęta koło wiedli w podwórku, gdzie i gędźba usiadła na przyzbie.[4]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) muzyka
- (1.2) instrument
- (1.3) muzyk
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. gędzić ndk., gąść ndk.
- rzecz. gędźbiarz m, gędzenie n, gędziec m, gęśle
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. czeskie hudba, górnołużyckie hudźba
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: muzyka
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: gęśle
- źródła:
- 1 2
Hasło „gędźba” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 817. - 1 2 Hasło „gędźba” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. 2, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 112.
- ↑ W. Reymont Chłopi
- ↑ J.I. Kraszewski: Stara baśń
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.