gędzić (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈɡɛ̃ɲʥ̑iʨ̑], AS: [gẽńʒ́ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) st.pol.[1] daw.[2] grać na instrumencie
odmiana:
(1.1) gędz|ić, koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Dał wieszczbiarzowi znak, żeby gędził.[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gędźba ż, gędźbiarz m, gędziec m, gęśle
czas. gąść
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: grać
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gędzić” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 817.
  2. ↑ Hasło „gędzić” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. 2, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 112.
  3. ↑ S. Żeromski: Wiatr od morza
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.