etyka (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɛtɨka], AS: [etyka], zjawiska fonetyczne: akc. na 3 syl.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. dział filozofii zajmujący się badaniem moralności i tworzeniem systemów myślowych, z których można wyprowadzać zasady moralne; zob. też etyka w Wikipedii
(1.2) kult. ogół zasad i norm postępowania przyjętych w danej epoce i środowisku

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: etyk
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) katedra / podręcznik / profesor / zakład etyki
(1.2) etyka chrześcijańska / katolicka / protestancka / purytańska • etyka dziennikarska / lekarska / zawodowa • etyka biznesu / nauczyciela / zawodukodeks / zasada / zasady etyki • komisja ds. etyki • przestrzegać / nie przestrzegać etyki • bioetyka
synonimy:
(1.2) moralność
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) filozofia
meronimy:
(1.1) deontologia, moralistyka
wyrazy pokrewne:
rzecz. etyk m, etyczka ż, etyczność ż
przym. etyczny
przysł. etycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) franc. étique[1] < łac. ethĭca < gr. ἠθικά < gr. ἠθικός
uwagi:
Liczba mnoga w odmianie została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[2]. Inne publikacje[1] odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „etyka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 284.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.