eigentlich (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaɪ̯gəntlɪç] ​

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) właściwy, zgodny z rzeczywistością, prawdziwy

przysłówek

(2.1) właściwie, w rzeczywistości, prawdę mówiąc

(2.2) ogólnie rzecz biorąc, generalnie

partykuła

(3.1) właściwie, w ogóle

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der eigentliche ein eigentlicher eigentlicher	die eigentliche eine eigentliche eigentliche	das eigentliche ein eigentliches eigentliches	die eigentlichen eigentlichen eigentliche
Gen.	słaba mieszana mocna	des eigentlichen eines eigentlichen eigentlichen	der eigentlichen einer eigentlichen eigentlicher	des eigentlichen eines eigentlichen eigentlichen	der eigentlichen eigentlichen eigentlicher
Dat.	słaba mieszana mocna	dem eigentlichen einem eigentlichen eigentlichem	der eigentlichen einer eigentlichen eigentlicher	dem eigentlichen einem eigentlichen eigentlichem	den eigentlichen eigentlichen eigentlichen
Akk.	słaba mieszana mocna	den eigentlichen einen eigentlichen eigentlichen	die eigentliche eine eigentliche eigentliche	das eigentliche ein eigentliches eigentliches	die eigentlichen eigentlichen eigentliche

przykłady:

(1.1) Der eigentliche Grund für ihre schlechte Stimmung ist jedoch etwas anderes. → Właściwą przyczyną jej złego nastroju jest jednak coś innego.

(2.1) Ich wollte eigentlich nach Berlin, das hat aber nicht geklappt. → Właściwie chciałem pojechać do Berlina, ale to się nie udało.

(3.1) Kennst du ihn eigentlich? → Czy ty go w ogóle znasz?

składnia:

kolokacje:

(1.1) eigentlicher Bruch

synonimy:

(1-3) skr. eig., skr. eigtl.

(1.1) wirklich, tatsächlich

(2.1) im Grunde, im Grunde genommen

(2.2) in Wirklichkeit

antonimy:

hiperonimy:

(3.1) Abtönungspartikel

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Eigentlichkeit ż

przym. eigen

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. eigenlīche^[1]

uwagi:

źródła: