udać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈudaʨ̑], AS: [udać]
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: udawać

czasownik zwrotny dokonany udać się

(2.1) aspekt dokonany od: udawać się
(2.2) gw. (Warmia) podobać się[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. udanie n, udawacz, udawaczka
przysł. udanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1), (2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: udawać
(2.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: podobać się
  • polski język migowy:
źródła:
  1. Z dziejów szkoły polskiej na Warmii, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 28.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.