delator (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [dɛˈlatɔr], AS: [delator]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. ktoś, kto denuncjuje, donosi; zdrajca[1]
(1.2) daw. gw. więz. osoba okradziona na ulicy[2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) – Rozumiem, rozumiem! – zakrzyknął pan Zagłoba. – On to musiał Bohuna na złość puścić. Ale to kryminał taka sprawa i gardłem pachnie. Pierwszy będę delatorem![3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) denuncjator, denuncjant, donosiciel, oskarżyciel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. delatorstwo n
przym. delatorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac.
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 16.
  2. ↑ Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 297.
  3. ↑ H. Sienkiewicz, Ogniem i mieczem.

delator (język angielski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) książk. donosiciel
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

delator (język hiszpański)

wymowa:
IPA: [de.la.ˈtoɾ]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) donosiciel
(1.2) oskarżyciel

przymiotnik

(2.1) donoszący, denuncjujący
odmiana:
lp delator m, delatora ż; lm delatores m, delatoras ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
delatador
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. delatable
czas. delatar
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. delātor, delatōris
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.