debel (język polski)
debel (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈdɛbɛl], AS: [debel]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) sport. gra parami; zob. też debel w Wikipedii
- (1.2) karc. kontra w brydżu
- (1.3) sport. żegl. typ dwuosobowej łodzi z czterema wiosłami
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik debel deble dopełniacz debla debli / deblów celownik deblowi deblom biernik debla deble narzędnik deblem deblami miejscownik deblu deblach wołacz deblu deble - przykłady:
- (1.1) W styczniu w Australii odpadł w pierwszej rundzie singla i w ćwierćfinale debla[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) debel mieszany
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) gra
- (1.3) łódź
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. double
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) doubles
- czeski: (1.1) čtyřhra ż
- fiński: (1.1) nelinpeli
- francuski: (1.1) double m
- niemiecki: (1.1) Doppel n
- węgierski: (1.1) páros
- źródła:
debel (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) gruby
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.