dwuosobowy (język polski)

dwuosobowy (1.2) patrol

wymowa:

IPA: [ˌdvu^wɔsɔˈbɔvɨ], AS: [dvu^u̯osobovy], zjawiska fonetyczne: epenteza ł • akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przeznaczony dla dwóch osób, mający dwa miejsca

(1.2) składający się z dwóch osób

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwuosobowy		dwuosobowa	dwuosobowe	dwuosobowi	dwuosobowe
dopełniacz	dwuosobowego		dwuosobowej	dwuosobowego	dwuosobowych
celownik	dwuosobowemu		dwuosobowej	dwuosobowemu	dwuosobowym
biernik	dwuosobowego	dwuosobowy	dwuosobową	dwuosobowe	dwuosobowych	dwuosobowe
narzędnik	dwuosobowym		dwuosobową	dwuosobowym	dwuosobowymi
miejscownik	dwuosobowym		dwuosobowej	dwuosobowym	dwuosobowych
wołacz	dwuosobowy		dwuosobowa	dwuosobowe	dwuosobowi	dwuosobowe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) "PENSJONAT" posiada dwa apartamenty dwupoziomowe dla trzech osób i trzy pokoje dwuosobowe^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) dwuosobowa kabina / kanapa • dwuosobowy samochód / pokój • dwuosobowe zaproszenie / łóżko

(1.2) dwuosobowa drużyna / załoga • dwuosobowy skład / patrol

synonimy:

(1.1) dwumiejscowy, tandemowy

(1.2) tandemowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) double
• białoruski: (1.1) двухмесны
• bułgarski: (1.2) двучленен
• węgierski: (1.1) kétszemélyes

źródła: