dwumiejscowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdvũmʲjɛ̇jˈsʦ̑ɔvɨ], AS: [dvũmʹi ̯ėi ̯scovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający dwa miejsca, przeznaczony dla dwóch osób

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwumiejscowy		dwumiejscowa	dwumiejscowe	dwumiejscowi	dwumiejscowe
dopełniacz	dwumiejscowego		dwumiejscowej	dwumiejscowego	dwumiejscowych
celownik	dwumiejscowemu		dwumiejscowej	dwumiejscowemu	dwumiejscowym
biernik	dwumiejscowego	dwumiejscowy	dwumiejscową	dwumiejscowe	dwumiejscowych	dwumiejscowe
narzędnik	dwumiejscowym		dwumiejscową	dwumiejscowym	dwumiejscowymi
miejscownik	dwumiejscowym		dwumiejscowej	dwumiejscowym	dwumiejscowych
wołacz	dwumiejscowy		dwumiejscowa	dwumiejscowe	dwumiejscowi	dwumiejscowe

przykłady:

(1.1) Półtora Słupka także okazał się jednym z najbardziej udanych samolotów wielozadaniowych tej wojny. W wersji dwumiejscowej był samolotem rozpoznawczym, w jednomiejscowej myśliwcem bombardującym^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) dwumiejscow kabina / kanapa • dwumiejscowy samochód

synonimy:

(1.1) dwuosobowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) двухмесны
• czeski: (1.1) dvoumístný
• hiszpański: (1.1) biplaza
• nowogrecki: (1.1) διθέσιος
• rosyjski: (1.1) двухместный

źródła: