bzykać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈbzɨkaʨ̑], AS: [bzykać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. bzyknąć)

(1.1) o owadzie: wydawać charakterystyczny dźwięk

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) wulg. pot. o mężczyźnie: odbywać stosunek seksualny

czasownik zwrotny niedokonany bzykać się (dk. brak)

(3.1) wulg. pot. uprawiać z kimś seks, odbywać stosunek seksualny
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
(3.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Pod wieczór na turystę, który chce się rozkoszować widokiem zachodzącego słońca, napadają miliony bzykających, złośliwych i krwiożerczych owadów[1].
(1.1) Zapada zamachał ogromnymi rękami, jakby chciał odgonić chmurę bzykających komarów[2].
składnia:
(2.1) bzykać + B.
(3.1) bzykać się z + N.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) bzyczeć, brzęczeć
(2.1) posuwać
(3.1) kochać się, kopulować, uprawiać seks, wulg. ruchać, chędożyć, posuwać, pieprzyć, pierdolić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bzyknięcie n, bzykanie n, bzykanko n
czas. pobzykać dk., bzyknąć dk.
wykrz. bzz
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zbigniew Nienacki, Księga strachów, 1967, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Maksymilian Bart, Akant, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.