blondynka (język polski)

blondynka (1.1)

blondynka (1.2)

wymowa:

​, IPA: [blɔ̃nˈdɨ̃nka], AS: [blõndỹnka], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta o jasnym (blond) kolorze włosów na głowie

(1.2) środ. pot. przen. biała, gumowa pałka policyjna

(1.3) pot. pejor. mało inteligentna kobieta

(1.4) daw. środ. polit. walizka w jasnym kolorze służąca do transportu bibuły (materiałów agitacyjnych)^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	blondynka	blondynki
dopełniacz	blondynki	blondynek
celownik	blondynce	blondynkom
biernik	blondynkę	blondynki
narzędnik	blondynką	blondynkami
miejscownik	blondynce	blondynkach
wołacz	blondynko	blondynki

przykłady:

(1.1) Moja dziewczyna jest naturalną blondynką.

(1.2) Na komendzie oberwałem blondynką od jakiegoś psa.

składnia:

kolokacje:

(1.1) farbowana / naturalna / tleniona blondynka • być / stać się blondynką

(1.2) dostać / oberwać blondynką

(1.3) zachowywać się jak blondynka • nie być blondynką

synonimy:

(1.1) pot. blondyna, blondi

antonimy:

(1.1) brunetka

hiperonimy:

(1.4) walizka

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. blondi ż, blond m, blondas m, blondynek m, blondasek m

zdrobn. blondyneczka ż

zgrub. blondyna ż

forma męska blondyn m

przym. blond

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) blonde
• arabski: (1.1) شقراء
• białoruski: (1.1) бландзінка ż, бялявая ż
• bułgarski: (1.1) блондинка ż
• chorwacki: (1.1) plavuša ż
• czeski: (1.1) blondýnka ż
• duński: (1.1) blondine w
• esperanto: (1.1) blondulino
• francuski: (1.1) blonde ż
• hiszpański: (1.1) rubia ż
• interlingua: (1.1) blonda, blondessa
• niemiecki: (1.1) Blonde ż
• norweski (bokmål): blondine m/ż
• norweski (nynorsk): blondine ż
• nowogrecki: (1.1) ξανθιά ż
• rosyjski: (1.1) блондинка ż
• słowacki: (1.1) blondína ż
• szwedzki: (1.1) blondin w
• włoski: (1.1) bionda ż

źródła: