blondyna (język polski)
blondyna (1.1)
- wymowa:
- IPA: [blɔ̃nˈdɨ̃na], AS: [blõndỹna], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, forma fleksyjna
- (2.1) D. i B. lp od: blondyn
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik blondyna blondyny dopełniacz blondyny blondyn celownik blondynie blondynom biernik blondynę blondyny narzędnik blondyną blondynami miejscownik blondynie blondynach wołacz blondyno blondyny - przykłady:
- (1.1) Jacka widuje się ostatnio w towarzystwie jakiejś blondyny o długich włosach.
- (2.1) Paweł ma chłopaka blondyna.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / stać się blondyną • naturalna / sztuczna / farbowana blondyna • jasna / ciemna / platynowa blondyna
- synonimy:
- (1.1) złotowłosa
- antonimy:
- (1.1) brunetka
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. blond m, blondi ż, blondas m, blondyneczek m, blondynek m
- zdrobn. blondynka ż, blondyneczka ż, blondaska ż
- forma męska blondyn m
- przym. blond
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) franc. blondine[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- hiszpański: (1.1) rubia ż
- nowogrecki: (1.1) ξανθιά ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.