biegun magnetyczny (język polski)

bieguny magnetyczne (1.2) zaznaczone na magnesie
wymowa:
IPA: [ˈbʲjɛɡũn ˌmaɡnɛˈtɨʧ̑nɨ], AS: [bʹi ̯egũn magnetyčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i  j 
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geogr. miejsce, w którym linie ziemskiego pola magnetycznego tworzą z powierzchnią Ziemi kąt prosty; zob. też biegun magnetyczny w Wikipedii
(1.2) fiz. miejsce w materiale magnetycznym, w którym natężenie pola magnetycznego jest największe; zob. też biegun magnetyczny w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2) związek zgody,
przykłady:
(1.1) Położenie biegunów magnetycznych Ziemi powoli się przesuwa.
(1.2) Nie znamy jak dotąd materiału, który miałby tylko jeden biegun magnetyczny.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) biegun
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1-2) Północny biegun magnetyczny magnesu to biegun przyciągany przez północny biegun Ziemi (wskazujący północ na kompasie). Tymczasem północny biegun magnetyczny (1.1) Ziemi to biegun leżący na północy. Tym samym np. północny biegun magnetyczny Ziemi według definicji geograficznej (1.1) to jej południowy biegun według definicji fizycznej (1.2) Dla uniknięcia nieporozumień w odniesieniu do Ziemi stosuje się wyłącznie geograficzne nazewnictwo biegunów magnetycznych.
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) magnetic pole; (1.2) magnetic pole
  • baskijski: (1.1) polo magnetiko; (1.2) polo magnetiko
  • białoruski: (1.1) магнітны полюс m
  • francuski: (1.1) pôle magnétique m; (1.2) pôle magnétique m
  • hiszpański: (1.1) polo magnético m; (1.2) polo magnético m
  • niemiecki: (1.1) Magnetpol m; (1.2) Magnetpol m
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.