magnetyczny (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌmaɡnɛˈtɨʧ̑nɨ], AS: [magnetyčny], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) fiz. charakteryzujący się magnetyzmem; dotyczący magnesu, magnetyzmu; mający właściwości takie jak magnes

przymiotnik jakościowy

(2.1) taki, który jest przyciągający, działa przyciągająco (również w znaczeniu przenośnym)
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Macie śrubokręt krzyżowy z magnetyczną końcówką?
składnia:
kolokacje:
(1.1) biegun magnetyczny • burza magnetyczna • głowica magnetyczna • igła magnetyczna • moment magnetyczny • południk magnetyczny
(2.1) magnetyczny wzrok • magnetyczne spojrzenie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. magnes m, magnesik m, magnetyzm m, magnetyczność ż
przysł. magnetycznie
tem. słow. magneto-
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) (2.1) gr. μαγνῆτις (magnetis)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.