bananowiec (język polski)

bananowiec (1.1)

bananowiec (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. banan (roślina)

(1.2) żegl. statek do przewożenia bananów (owoców bananowca (1.1))

(1.3) kulin. ciasto z bananami

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. młody człowiek prowadzący „bananowy”, beztroski tryb życia dzięki pozycji społecznej rodziców

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bananowiec	bananowce
dopełniacz	bananowca	bananowców
celownik	bananowcowi	bananowcom
biernik	bananowiec	bananowce
narzędnik	bananowcem	bananowcami
miejscownik	bananowcu	bananowcach
wołacz	bananowcu	bananowce
depr. M. i W. lm: (te) bananowc

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bananowiec	bananowcy
dopełniacz	bananowca	bananowców
celownik	bananowcowi	bananowcom
biernik	bananowca	bananowców
narzędnik	bananowcem	bananowcami
miejscownik	bananowcu	bananowcach
wołacz	bananowcu / podn. bananowcze	bananowcy
depr. M. i W. lm: (te) bananowce

przykłady:

(1.1) Palmy, bananowce, tamaryndy i krzewy kawowe – wszystko to rosło wokół, dom tonął w poplątanej, zbitej roślinności^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) banan

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. banan mos/mrz/mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) банан m
• czeski: (1.1) banánovník m
• słowacki: (1.1) banánovník m

źródła: