zbić (język polski)

wymowa:
IPA: [zbʲiʨ̑], AS: [zbʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: zbijać
(1.2) st.pol. aspekt dokonany od: bić[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja Xa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zbitka ż, zbijak m, zbicie n, zbijanie n
czas. zbijać ndk.
przym. zbity
związki frazeologiczne:
czuć się jak zbity pieszbić majątekzbić na kwaśne jabłko
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zbijać
(1.2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: bić
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.