bajdała (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. pot. osoba która lubi bajdurzyć, bajać
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bajdała bajdałowie dopełniacz bajdały bajdałów celownik bajdale bajdałom biernik bajdałę bajdałów narzędnik bajdałą bajdałami miejscownik bajdale bajdałach wołacz bajdało bajdałowie - przykłady:
- (1.1) Już ta bandura mówi wciąż o pogodzie – klita bajdała o urodzajach i lepszych czasach, – nowiniarz łże coś świeżego o teatrze lub uroczystościach publicznych – resztę, dokończa łgarz.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) bajarz, bajduła, bajdziarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bajdziara ż, bajdurzenie n, bajdziarka ż, bajduła m, bajdziarz m, bajdura ż, bajda ż, bajdziarstwo n
- czas. bajdziurzyć, bajdurzyć ndk., zbajdurzyć dk.
- przym. bajdziarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bajarz
- źródła:
- ↑ Józef Symeon Bogucki „Wizerunki społeczeństwa warszawskiego. Szkice obyczajowe”, nakładem autora, Warszawa 1844, s. 80
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.