animus

animus (język angielski)

wymowa:: amer. IPA: /ænɪməs/; homofon: animous
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) niechęć; (1.2) psych. animus
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:: (1.1) dislike
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

animus (język łaciński)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) duch, dusza; odwaga

(1.2) rozum, umysł

(1.3) pierwotnie powietrze, wiatr^[1]

odmiana:

(1.1-3) animus, animi (deklinacja II)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	animus	animī
dopełniacz	animī	animōrum
celownik	animō	animīs
biernik	animum	animōs
ablatyw	animō	animīs
wołacz	anime	animī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) animi causa → dla przyjemności

(1.2) in animo habere → mieć zamiar

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. animo

rzecz. anima ż, animal n, animatio ż

związki frazeologiczne:

imago animi vultus est

etymologia:

uwagi:

źródła:

↑ Jan Czubek, Nieco o rozwoju języka, „Poradnik Językowy” nr 1/1902, s. 2.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.