aneks (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈãnɛks], AS: [ãneks], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) dodatek do publikacji
(1.2) przylegające do pomieszczenia lub wydzielone z niego mniejsze pomieszczenie
(1.3) część budynku przylegająca do głównej jego części
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) O tym, że zależało mu na tym, aby traktat ten odebrany został jako poważna rozprawa naukowa świadczą zarówno liczne przypisy, w których podawał on uściślenia, wyjaśnienia i źródła swoich informacji, jak i dołączone do niego w formie aneksów różnego rodzaju dokumenty i listy (…)[1]
składnia:
kolokacje:
(1.2) aneks kuchenny
synonimy:
(1.1) załącznik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. aneksowanie n, aneksik mrz
czas. aneksować
przym. aneksowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. annexus[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: przybudówka
źródła:
  1. Zbigniew Drozdowicz, O racjonalności w religii i w religijności. Wykłady, ISBN 978-83-232-2101-2, s. 88
  2. Hasło „aneks” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

aneks (esperanto (morfem))

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) aneks, aneksja, anektować
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. anekso, aneksado, aneksaĵo
czas. aneksi
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.