absolut (język polski)

wymowa:

IPA: [apˈsɔlut], AS: [apsolut], zjawiska fonetyczne: utr. dźw., ​

podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•so•lut^[1]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) to, co istniało samo przez się, absolutny duch, Bóg; zob. też absolut w Wikipedii

(1.2) zob. olejek absolutny

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) st.pol. dyktator, despota

modulant

(3.1) uczn. zupełnie^[2]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	absolut	absoluty
dopełniacz	absolutu	absolutów
celownik	absolutowi	absolutom
biernik	absolut	absoluty
narzędnik	absolutem	absolutami
miejscownik	absolucie	absolutach
wołacz	absolucie	absoluty

przykłady:

(1.1) Bóg jest absolutem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) być absolutem • jedyny / filozoficzny absolut • poszukiwanie absolutu • wiara w absolut

(1.2) absolut ambry

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) byt

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. absolucja ż, absolutność ż, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n

czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.

przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki

przysł. absolutnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Absolute, franc. absolut^[3] < łac. absolutus^[4]

źródłosłów dla ros. абсолют^[5]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) absolute
• białoruski: (1.1) абсалют m
• bułgarski: (1.1) абсолют m, абсолютна идея ż
• duński: (1.1) absolut n
• fiński: (1.1) absoluutti
• kaszubski: (1.1) jistnota ż
• łaciński: (1.1) absolutus
• niemiecki: (1.1) Absolut n
• norweski (bokmål): (1.1) absolutt n
• norweski (nynorsk): (1.1) absolutt n
• rosyjski: (1.1) абсолют m
• ukraiński: (1.1) абсолю́т m, абсолю́тна іде́я ż
• włoski: (1.1) assoluto m

źródła:

absolut (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) absolutny, absolutnie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

przym. absoluta

przysł. absolute

rzecz. absolutismo

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. absolutus

uwagi:

Morfem oficjalnie zatwierdzony w roku 1905 (Fundamento de Esperanto). Baza Radikaro Oficiala: grupa 9.

źródła:

absolut (język kataloński)

wymowa:

or. IPA: [əpsuˈlut]

occ. IPA: [apsoˈlut]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) absolutny

odmiana:

(1.1) lp absolut m, absoluta ż; lm absoluts m, absolutes ż

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

absolut (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [apsoˈluːt]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) absolutny, bezwzględny

(1.2) całkowity, totalny, absolutny

przysłówek

(2.1) absolutnie, całkiem

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der absolute ein absoluter absoluter	die absolute eine absolute absolute	das absolute ein absolutes absolutes	die absoluten absoluten absolute
Gen.	słaba mieszana mocna	des absoluten eines absoluten absoluten	der absoluten einer absoluten absoluter	des absoluten eines absoluten absoluten	der absoluten absoluten absoluter
Dat.	słaba mieszana mocna	dem absoluten einem absoluten absolutem	der absoluten einer absoluten absoluter	dem absoluten einem absoluten absolutem	den absoluten absoluten absoluten
Akk.	słaba mieszana mocna	den absoluten einen absoluten absoluten	die absolute eine absolute absolute	das absolute ein absolutes absolutes	die absoluten absoluten absolute
nie stopniuje się

(2.1) nieodm.; nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) absolute Höhe → wysokość bezwzględna

synonimy:

(2.1) ganz und gar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Absolutismus m, Absolution ż, Absolutierung ż, Absolutheit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

absolut (język rumuński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) absolutny, bezwzględny

(1.2) całkowity, totalny, absolutny

przysłówek

(2.1) absolutnie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. absolutus^[1]

uwagi:

źródła:

absolut (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

przysłówek

(1.1) absolutnie, koniecznie

przymiotnik

(2.1) absolutny, bezwzględny

odmiana:

(1.1) nieodm.

(2.1) absolut, absolut, absoluta; st. wyższy absolutare; st. najwyższy absolutast

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. absolutism

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: