absolutność (język polski)
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bezwzględność, niezależność od wszelkiego uwarunkowania[2]
- (1.2) daw. samowładność, niepodleganie żadnej władzy[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik absolutność absolutności dopełniacz absolutności absolutności celownik absolutności absolutnościom biernik absolutność absolutności narzędnik absolutnością absolutnościami miejscownik absolutności absolutnościach wołacz absolutności absolutności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) absolutność prawdy
- synonimy:
- (1.2) swawola
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. absolucja ż, absolut mos/mrz, absolutorium n, absolutysta mos, absolutystka ż, absolutyzacja ż, absolutyzm mrz, absolutyzowanie n, absolwenckość ż, absolwent mos, absolwentka ż, absolwowanie n, zabsolutyzowanie n
- czas. absolutyzować ndk., absolwować ndk., zabsolutyzować dk.
- przym. absolutny, absolutoryjny, absolutystyczny, absolwencki
- przysł. absolutnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) абсолютност ż
- źródła:
- ↑ Hasło „absolutność” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 3.
- 1 2
Hasło „absolutność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.