Szymon (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʃɨ̃mɔ̃n], AS: [šỹmõn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Szymon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Szymon	Szymonowie
dopełniacz	Szymona	Szymonów
celownik	Szymonowi	Szymonom
biernik	Szymona	Szymonów
narzędnik	Szymonem	Szymonami
miejscownik	Szymonie	Szymonach
wołacz	Szymonie	Szymonowie
depr. M. i W. lm: (te) Szymony

przykłady:

(1.1) Za tydzień brat Szymona skończy dziesięć lat.

(1.1) Umówiłyśmy się z Szymonem pod dworcem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Szymon • brat / kuzyn / wujek / dziadek Szymon • mężczyzna imieniem (o imieniu) Szymon • święty / błogosławiony Szymon • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Szymon • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Szymon • otrzymać / dostać / przybrać imię Szymon • dzień imienin / imieniny Szymona • na Szymona (o dniu) • Szymon Słupnik

synonimy:

(1.1) zdrobn. Szymuś, Szymonek, Szymek

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Szymonowa ż, Szymonówna ż, Szymonostwo lm mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Simon < gr. Σίμων < hebr. שמעון (shim'ón) → „Jahwe wysłuchał”

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Simon
• baskijski: (1.1) Ximun
• białoruski: (1.1) Сымон m (Symon)
• bułgarski: (1.1) Симон m (Simon)
• chorwacki: (1.1) Šimun m
• górnołużycki: (1.1) Syman m
• hebrajski: (1.1) שמעון m (shim'ón)
• jidysz: (1.1) שמעון m (szimen)
• kaszubski: (1.1) Szimón m, zdrobn. Szimk m, Szëmónk m, Szimónk m
• łaciński: (1.1) Simon m
• łotewski: (1.1) Simons m
• niemiecki: (1.1) Simon m
• rosyjski: (1.1) Симон m
• starogrecki: (1.1) Σίμων m
• szwedzki: (1.1) Simon w
• ukraiński: (1.1) Симон m, Шимон m
• węgierski: (1.1) Simon
• wilamowski: (1.1) Szymek m
• włoski: (1.1) Simone m

źródła: