Jahwe (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈjaxfɛ], AS: [i ̯aχfe], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) rel. Bóg w judaizmie i chrześcijaństwie, sakralne imię Boga; zob. też Jahwe w Wikipedii
odmiana:
(1.1) nieodm.,
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikJahweJahwe
dopełniaczJahweJahwe
celownikJahweJahwe
biernikJahweJahwe
narzędnikJahweJahwe
miejscownikJahweJahwe
wołaczJahweJahwe
przykłady:
(1.1) Jako przykład może tu służyć król Salomon: oddawał on wprawdzie cześć boską Jahwe, ale jednocześnie kazał ustawić w Jerozolimie posążki bożków kananejskich[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) Jehowa
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Jehowa m, jehowita m, jehowitka ż, jahwizm m, jahwista m, jahwistka ż
przym. jehowicki, jahwistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) hebr. יהוה
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

Jahwe (język niemiecki)

wymowa:
IPA: [ˈjaːve] ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) Jehowa, Jahwe
odmiana:
(1) lp der Jahwe, Jahwe, Jahwe, Jahwe; blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.