Bur (język polski)
- wymowa:
- IPA: [bur], AS: [bur]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) etn. potomek kolonistów, głównie holenderskich, osiadłych w południowej Afryce; zob. też Burowie w Wikipedii
- (1.2) hist. etn. członek germańskiego plemienia mieszkającego w starożytności na terenie Czech lub Polski
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Bur Burowie dopełniacz Bura Burów celownik Burowi Burom biernik Bura Burów narzędnik Burem Burami miejscownik Burze Burach wołacz Burze Burowie - przykłady:
- (1.2) U źródeł Wisły Klaudiusz Ptolemeusz umieszcza Burów, których uznaje za jedno z plemion lugijskich.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) Afrykaner
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. burski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) nazwy żeńskiej nie używa się[2]
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ z internetu
- ↑ Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 1401.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.