Benedykta (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbɛ̃nɛˈdɨkta], AS: [bẽnedykta], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) imię żeńskie; zob. też Benedykta w Wikipedii
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D. i B. lp od: Benedykt
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Benedykta Benedykty dopełniacz Benedykty Benedykt celownik Benedykcie Benedyktom biernik Benedyktę Benedykty narzędnik Benedyktą Benedyktami miejscownik Benedykcie Benedyktach wołacz Benedykto Benedykty - przykłady:
- (1.1) Jeden z obrazów pani Benedykty wisi w miejskiej bibliotece.
- (1.1) Podarujmy Benedykcie album o Tatrach.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pani Benedykta • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Benedykta • kobieta imieniem (o imieniu) Benedykta • święta / błogosławiona Benedykta • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Benedykta • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Benedykta • otrzymać / dostać / przybrać imię Benedykta • dzień imienin / imieniny Benedykty • na Benedyktę (o dniu)
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Benedykt mos
- przym. pobenedyktyński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Benedicta
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Benedicta
- duński: (1.1) Benedikte
- francuski: (1.1) Bénédicte ż
- łaciński: (1.1) Benedicta ż
- rosyjski: (1.1) Бенедикта ż, Венедикта ż
- włoski: (1.1) Benedetta ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.