ślina (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈɕlʲĩna], AS: [ślʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fizj. płynna wydzielina wytwarzana w ustach; zob. też ślina w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W ślinie zawarty jest enzym, który rozkłada cukry już w jamie ustnej.
składnia:
kolokacje:
(1.1) ludzka / zwierzęca ślina • ślina cieknie / kapie / wypływaprzełykać / przełknąć ślinę • ślinotok
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wydzielina
hiponimy:
(1.1) plwocina
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ślinienie n, śliniak m, śliniaczek m, ślinianka ż, ślinik m, ślinkowate lm
zdrobn. ślinka ż
czas. ślinić ndk., obślinićdk., uślinić dk., poślinić dk., zaślinić dk.
przym. ślinowy, śliniankowy, obśliniony, ośliniony, zaśliniony, pośliniony, ślinopędny
związki frazeologiczne:
gadać, co ślina na język przyniesiemówić, co ślina na język przyniesiepleść, co ślina na język przyniesie • lecieć w ślinę / pójść w ślinę
etymologia:
prasł. *slina < praindoeur. *(s)lei̯śluzowaty, kleisty[1]
por. białor. сліна, czes. slina, ros. слюна, ukr. слина
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ślina” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.