zbałamucić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌzbawãˈmuʨ̑iʨ̑], AS: [zbau̯ãmućić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. bałamucić)

(1.1) przest. pozyskać czyjeś względy w wyniku bałamucenia, skutecznie zawrócić komuś w głowie
(1.2) spowodować zamieszanie, wprowadzić w błąd
(1.3) spędzić czas na próżnowaniu, nic nierobieniu
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Zbałamucił pięknymi słówkami, a potem rzucił.
(1.1) Żyła lat pięć z mężem, a ekonom potem zbałamucił. (J. I. Kraszewski: Ulana)
(1.2) Zbałamuciły mnie te kolorowe reklamy, a to zwykły proszek do prania.
(1.3) Weźcie się wreszcie do pracy, zbałamuciliście już pół dnia.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) uwieść, zwieść, zmamić
(1.2) zmylić
(1.3) zmarudzić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bałamucenie n, bałamut m, bałamutnik m, zbałamucenie n
czas. bałamucić ndk., pobałamucić dk.
przym. bałamutny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. z- + bałamucić
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) seduce; (1.2) mislead
  • rosyjski: (1.1) задурить
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.