bałamucenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌbawãmuˈʦ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [bau̯ãmucẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od bałamucić
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik bałamucenie dopełniacz bałamucenia celownik bałamuceniu biernik bałamucenie narzędnik bałamuceniem miejscownik bałamuceniu wołacz bałamucenie - przykłady:
- (1.1) Przestań się zajmować bałamuceniem panien, a zacznij wreszcie myśleć o przyszłości.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. pobałamucić, bałamucić ndk., zbałamucić dk.
- rzecz. bałamutnik m, bałamut m, zbałamucenie n, bałamuctwo n
- przym. bałamutny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.